دکتر زهرا افشارمند به مهر گفت : در برخی از این موارد شاهد هستیم که والدین بر اساس تجربه و تحقیقاتی که در مورد خواستگار فرزندشان انجام داده اند به این نتیجه می رسند که فرد مقابل همسر مناسبی برای او نبوده و در واقع این دو زوج مناسبی برای یکدیگر نیستند. اما زمانی که موضوع را با وی در میان می گذارند اگر فرزند از خواستگارش شناخت خاصی نداشته باشد به راحتی حرف پدر و مادر را می پذیرد. اما اگر او تحت تاثیر عواطف و احساسات جوانی سخن آنان را نپذیرفت، باید سعی کنند که او را مجاب نمایند. اما اگر راضی نشد می توانند از مخالفت و سخت گیری نیز استفاده کنند. در این حالت نه تنها سخت گیری والدین ایرادی ندارد، بلکه برای سعادت فرزند نیز لازم است.
وی افزود: اما در بعضی از موارد شاهد آن هستیم که برخی از والدین پرتوقع، مشکل پسند هستند و از هر خواستگاری یک ایراد می گیرند. مثلاً از رفتار یکی خوششان نمی آید. لهجه دیگری را نمی پسندد. به بیان دیگر سلیقه های شخصی خود را ملاک و معیار انتخاب همسر برای فرزندشان قرار داده و اصلاً برای علایق و دلایل فرزندشان ارزشی قائل نیستند. همین رفتارهای بیجا در نهایت یا باعث سرخوردگی در ازدواج و بالا رفتن سن او می شود و یا همسری بر طبق سلیقه خود برای فرزندشان انتخاب می کنند بدون آنکه دختر هیچ وجه اشتراک و یا علاقه ای به وی داشته باشد. بدین شکل آینده عزیزترین فرد زندگی شان را به طوفان مشکلات می سپارند.
این کارشناس ادامه داد: در اینجا باید به جوانان هم توصیه ای داشت اگر جوانان به این ایمان رسیدند که نظر و انتخاب خانواده ها قابل پذیرش نیست به جای مقابله بهترین راه ، مجاب کردن خانواده و بازگو کردن علت مخالفت و یا انتخاب است. اما اگر صحبت مستقیم برای فرد سخت یا غیر ممکن بود، بهتر است سراغ افراد امین و صاحب نظری که والدین آنها را قبول دارند رفته و از آنها بخواهد که در رابطه با این مشکل با والدینش صحبت کند اما در برخی موارد هم شاهد هستیم که برخی از خانواده ها به خصوص خانواده های تک فرزند حاضر نیستند که فرزندشان را به فرد دیگری(همسر) بسپارند و یا او را با کس دیگری تقسیم کنند. بنابراین با طرح ادعاهای واهی به مخالفت با انتخاب فرزندشان می پردازند که در نهایت تنها نتیجه آن در صورتی که مخالفت ها بیجا و بی مورد باشد فرزند خودشان را با مشکلات بی شمار روبه رو می کنند