۱- کیسه‌های پارچه‌ای یا پاکت‌های کاغذی که در گذشته نیز مرسوم بوده استفاده کنیم.
۲- به جای بطری‌های پلاستیکی، از بطری‌های شیشه‌ای استفاده کنیم که با شست و شوی مناسب، می‌توان مدت زمان طولانی از آن‌ها استفاده کرد.
۳- مواد پلاستیکی را جمع‌آوری کنیم و آن‌ها را برای تولید محصولات جدید به مراکز بازیافت تحویل دهیم.
۴- به بازیافت قطعات کامپیوتری توجه کنمی چرا که این قطعات امروزه در حال تبدیل شدن به یک بحران هستندو پاور و کیس از مهم‌ترین قطعات کامپیوترند که می‌توان آن‌ها را بازیافت کرد اما متاسفانه شیوه بازیافت قطعات کامپیوتری در ایران به هیچ وجه شباهتی به نوع جهانی آن ندارد. در ایران فقط ورق آهنی از آن‌ها جدا شده و به فروش می‌رسد و دیگر بخش‌های پلاستیکی این قطعات به حال خود رها می‌شوند! در حالی که در دنیا شرکت‌های سودآوری وجود دارند که کارشان بازیافت تولیدات دیجیتالی است.
۵- تولید و طراحی بسته‌بندی‌های جدید غیرپلاستیکی راه‌حل دیگری است. در این صورت برای حمل کالا دیگر نیازی به استفاده از کیسه نیست.
۶- راه دیگر استفاده از پلیمرهای گیاهی در تولید مواد پلاستیکی و ظروف یک‌بار مصرف است که علاوه بر حفظ سلامت انسان برای محیط زیست نیز مشکلی به وجود نمی‌آورند. مواد پلاستیکی به مدت زمان بسیار طولانی برای تجزیه شدن و بازگشت به طبیعت نیاز دارند اما این زمان برای پلیمرهای گیاهی حدود شش ماه است. که خوشبختانه این نوع ظروف و مواد پلاستیکی در کشور تولید می‌شود.
۷- سعی کنیم حتی‌الامکان مواد خوراکی را به صورت کلی و فله‌ای بخریم چرا که با این روش به دفعات مکرر از کیسه‌های پلاستیکی استفاده نمی‌کنیم.
۸- یک پیشنهاد هم برای کسانی که به فعالیت[ای اجتماعی علاقمند هستند؛ این افراد می‌توانند به عضویت گروه‌های حفظ محیط زیست در آمده و هر چند وقت یک بار به پاک‌سازی محیط اطراف زندگی خود بپردازند. مانند گروه‌های خودجوشی که اقدام به پاک‌سازی کوه یا ساحل دریا از زباله‌ها از جمله پلاستیک، می‌کنند.
منبع: نشریه تندرستی شماره ۱۴ نیمه دوم اردیبهشت ماه ۱۳۹۰