در این مجموعه اشاره ای دارم به تجربه های شخصی ام در زمینه فعالیت های سازمان های غیر دولتی در سال های گذشته تا بتواند راهگشایی باشد برای فعالان اجتماعی امروز.
قسمت اول
در این قسمت با یازده مورد از این تجربه‌ها آشنا می‌شوید:
- نوشتن اساسنامه با توجه به نیاز سنجی نه کپی از اساسنامه های دیگر سازمان ها .
- توجه اکید به همدلی و مشارکت و پرهیز از تک روی و عدم غرور و منیت و حس دانای کل داشتن ودوری از اختلاف و دلخوری (به نظر من در کارهای اجتماعی رقابت معنی ندارد همه به یک هدف آنهم خدمت برای توسعه و ترقی این خاک و مرز بوم فعالیت می نمایند)
- برگزاری انتخابات منظم با توجه به شایستگی و توانایی کاندیدها و دوری از انحصارطلبی و منفعت جویی .
- توجه به آموزش و توانمندسازی داوطلبان و هیات مدیره و مشارکت همه افراد در یادگیری به خصوص در زمینه تغریف و نقش فعالیت های سازمان های غیر دولتی در مسیر توسعه و فعالیت های گروهی و مباحث تخصصی مورد نیاز .
- استفاده نکردن از مجوز سازمان های غیر دولتی برای اهدافی از جمله پیشرفت شغلی در آینده.
- برنامه ریزی مناسب برای جذب و مدیریت مناسب نیروی داوطلب .
- داشتن سایت فعال و با امکانات امروزی داشتن کانال در تلگرام یا صفحه در اینستاگرام و…
- مستند سازی از فعالیت ها و قرار دادن آنها در سایت برای استفاده علاقه مندان و نشر و انتشار آنها
- کپی برداری نکردن از پروژه هایی که بومی ایران نیستند . ما می توانیم از الگوها موفق ایده بگیرم و از روش های اجرای آنها بیاموزیم.
- ارایه ندادان پروژه های تکراری و بی فایده فقط به نیت تامین بودجه سازمان و جلوگیری از اتلاف هزینه به بهانه پروژه هایمان .
- انتقاد پذیر بودن و ارزیابی و ارزشیابی منظم و مشارکتی سازمان.
ادامه دارد………….
تجربه های شما چیستند؟