۱- در شغل باید همزمان به موازین علمی و اصول روحانی هر دو توجه نمود.
۲- ثروت فقط وسیله ای برای رسیدن به اهداف متعالی انسانی از جمله معیشت روزانه ، ترقی خانواده، خدمت به جامعه و مصرف آن در امور خیریه و در راه ترویج علم و دانش و تامین منافع عمومی است .( افرادی که اینگونه می اندیشند سعادت و عزت خود را درخدمت به هموطنان و دیگر مردم جهان می دانند)
۳- هدف وسیله را توجیه نمی‌کند. و رسیدن به هدف متعالی انسانی از هر طریقی مشروع نیست.
۴- در مقوله کسب ثروت رعایت ارزش های اخلاقی از جمله صداقت، امانت، عدالت، سخاوت، و رعایت حال دیگران امری باعث ایجاد بستر و فضایی مناسب برای توزیع ثروت در جامعه می گردد و اندوختن ثروت از راه هایی از جمله احتکار، انحصار طلبی، تولید کالاهای نا مرغوب، تولید مواد و وسایل که باعث نابودی جمهور ناس می شود و استثمار حق کارگران باعث گسترش و ایجاد فقر و تنگدستی در جامعه می‌شود.. اینگونه افراد مواردی از جمله ریاکاری، حرص و طمع ، دروغگویی و غرور و منیت را ارجح از ارزش های اخلاقی می دانند.